Efsanevi 1990 Honda RC30
Eski motosikletler zamaında kazanılmış müthiş bir zevktir. Kötü frenleri, rahatsız koltukları ve karbüratörlerin zaaflarını anlamak zaman alır.- Ancak efsanevi eski bir motosiklet satın almaya ne dersiniz? Bulunur mu, emin değilim. Çıktığında iki tekerlekli mükemmelliğin zirvesi olan bir makine o kadar az üretildi ki gizemi yıllar içinde büyüdü?
Bu Honda’nın orijinal World Superbike modelidir. Honda Racing Corporation’ın o zamana kadar çift kollu alüminyum çerçeveler ve V-dört motorlar hakkında topladığı tüm bilgilerin harmanlanmasıyla oluşturulan, sokaklarda kullanıma uygun bir makineydi. O gün ve yaşta gerçekten son teknoloji şeyler bunlardı. Honda’nın çözümü, kendi serisinden sıradan bir sokak motosikleti kullanmaya çalışmak yerine, çılgın egzotik bir yarış motosikleti yapmak ve halka satmaktı.
HRC, 748 cc, 90 derecelik V-dört dişli çarklı VFR750’nin temel motor mimarisiyle başladı ve bunu kim bilir kaç kez Honda Racing Bootcamp aracılığıyla devam ettirdi. Yakıt deposu alüminyum, bağlantı çubukları titanyum ve valf kapakları magnezyumdur. Redline, plebian VFR’de 11.000 rpm’den RC30’da 12.500 rpm’ye yükseldi. Atış sırası değişti ve çoğu spor motosikletin bu teknolojiyi yaklaşık 20 yıl boyunca göremediği fabrikadan bir kavraması vardı. Tek taraflı salınım kolu ve menteşeli çatal dipleri, 1986’nın RVF750 dayanıklılık yarışçısına saygı duruşunda bulunulması gereken bir modeldi.
Yarış uğruna çılgınca hızlı sokak motosikletleri tasarlamak bugünlerde de oldukça yaygın, ancak 1987’de insanların tüylerini diken diken etti. Başka bir deyişle, RC30 tarihsel olarak önemlidir, ancak özel olmasının gerçek nedeni Honda’nın kısır rekabetçi çizgisidir. Big Red, bu motosiklete o kadar çok enerji ve kaynak harcadı ki, 15.000 dolara satıldı, bu da günün diğer 750 cc spor motosikletlerinin maliyetinin yaklaşık iki katıydı.
Suzuki’nin ilk GSX-R750’si, RC30’dan birkaç yıl önce çıktı ve genellikle ilk gerçek spor motosikleti olarak kabul ediliyor. Birkaç sürücü nesli için Gixxer 750’ye binenler anlaycaktır ve bir şekilde eskiliğini, rahatsızlığını hissettirir, ön uçta ağırlık ve bacak boşluğu yoktur. Ama bu RC30 şaşırtıcı derecede moderndi. Koltuk hala çok alçak ama hareket etmek için en azından biraz boşluk var ve oldukça agresif bir his veriyor. RC30’un yeni olduğu zamanlarda okuduğum incelemelerin çoğu, kısa dingil mesafesi ve ultra hızlı kullanım hakkında konuşulmuştu. Benim görüşüm tam tersiydi: Çevik diyebileceğim herhangi bir yeni motosiklete kıyasla yavaş ama oh-çok kararlı bir yapısı vardı.
Daha önce hiç sürmemiş olsanız bile, muhtemelen size motorun, motosikletin baş tacı olduğunu söylememe gerek yoktur. İnsanların otuz yıldır ağzının suyunu akıttığı bir üne ve teknik özelliklere sahip olmasına rağmen hala beni şaşırtması çok ilginç. Motosikleti kompakt tutmak için ön silindir kapağının üstüne ve altına monte edilmiş iki radyatör var. Debriyaj hidrolikt ve egzozdan gelen ses çok tatmin edicidir.
İnanılmaz derecede kibar. Gaz tepkisi mükemmel ve bir arazi motosikleti gibi boşta kalıyor. 1990’da ona binen herkes, ilk vitesin makul olamayacak kadar uzun olduğundan şikayet ediyordu, ancak bu, bir sport-touring makinasına benzer özelliklerde içeriyordu. Yeni bir Yamaha YZF-R1 veya Aprilia RSV4 kadar saçma bir şey yok. Güç lineer ve doğrudandır, asla dalgalanmaz, sersemlemez veya gelişigüzel davranmaz. Otoyol boyunca can sıkıcı titreşimler olmadan vızıldar ve genellikle hiçbir ritmi kaçırmaz. Koltuk o kadar da kötü değil.
Alıntı ve fotoğraflar: revzilla sitesi, abiler kızar yoksa
